Che notte chella notte
sempe penzanne 'o mumento 'e me scetà
pe nun mancà d'esser puntuale
'o mumento da sveglia a li cinche 'e mieze
E cu sti penziere dint'a cape
m'aizaie tropp'e subbeto
credenne 'ca fosse 'o mumento iusto
'o mumento 'e vestirme p'ascì.
Dint' a luce blu da cammarata
'e liette parevano tutte e' stu culore
'e cape scure appuiate 'ncoppa 'e cuscine
parevano dicere “nun me scetà”.
Nun se senteva manco nu remmore
dint' a grara scura e nera
cupa, cupa comme 'na vocca e lupo
e accussì me mettette a tremmà.
Che faccio? Torna arete?
E 'o cafè chi 'o va 'a piglià?
Che scusa vaco truvanno, che figura!
No! Ca 'nce vo 'o curaggio 'e continuà.
N'eternità passaie pe' scennere abbasce
n'eternità nun saccio 'e quanta minute
e finalmente aprenn na senga 'e porta
vedette a luce do “ponte e suspire”.
Zitto zitto camminanne n'punta 'e piede
me ricriave 'e chella pace
ammiranno 'a luce che veneva 'o luggione,
aizaie l'uocchie a 'o rilorgio: e quatte e meze.
Mah! Che luce chella luce e chillu rilorgio
'ncurniciate, sfumato 'ncoppa 'a turretta
e tutt'attuorno 'o cielo blù co 'e stelle
Dio quanta stelle, tutte a guardà 'o curtile!
Giraie tanta volte attuorno 'o luggione
cu' lluocchie e 'o core chine 'e chilli culori
chilli cuntraste 'e luce e tutti chill'archi...
Ccà vulesse sunnà ancora e po sunnanno murì!
'O saccio: E 'ccose belle durano poco
'e pure 'e suonne, 'e suonne d0oro comme 'a chisto.
Tutt'inzieme 'o rilorgio suonaie ppe 'me scetà
pe famm'arricurdà 'ca steve a'o servizio do cafè
Gianni Sardella
